
Als je voluit, met heel je hebben en houden, wilt deelnemen aan het leven, zijn wonden, fysiek of emotioneel, onlosmakelijk ook verbonden met jouw leven.
Denk maar eens aan hoe je als kind wilde leren fietsen of rolschaatsen. Bij dat leerproces hoorde onlosmakelijk ook vallen, pijn hebben én weer opstaan en het opnieuw proberen.
Of denk maar eens aan die eerste keer dat je vól in je verliefdheid ging, en je hart ook de eerste keer gebroken werd. Je krabbelde weer op, je likte je wonden en je stapte weer op de fiets, piepte weer in je rolschaatsen, of werd weer verliefd.
Wonden, en vooral de emotionele, kunnen pijnlijk zijn, en soms lijkt het alsof ze nooit zullen helen. En zeker als je vaker dezelfde pijn 'herhaalt' in je leven, kan dat effect hebben op hoe 'vol' je in het leven gaat staan.
Er is niets mis met voorzichtig (lees: zorgvuldig) zijn, maar als dit je bewegingscirkel steeds kleiner maakt en de zorgvuldigheid naar jezelf zich transformeert in een jezelf gevangen houden in angst, dan is er werk aan de winkel.
Goed nieuws, want ook deze angst kun je omzetten in jouw kracht, waardoor je sterker weer voluit aan het leven kunt deelnemen. Hier leg ik je uit hoe:
*ACCEPTATIE*
Geef aan jezelf toe dat je bang bent, of pijn hebt. Die pijn of angst in jou is deel van jouw persoonlijke groei en wil dus door jou gezien worden. Als je het negeert, gaat het zich steeds vaker en heviger kenbaar maken of zich vastzetten als fysieke pijn. Het eerste wat je hebt te doen is accepteren dat de pijn of angst er is. En daarnaast zien dat jij niet de pijn of angst bent. Het is slechts een deeltje van jou. Je zou kunnen proberen om een affirmatie te vinden met woorden die voor jou kloppen, in de trant van: "Ik ben geraakt, én ik ben okay".
*VERWERKING*
Neem de tijd! Als je een dag hebt gehuild bijvoorbeeld, wees dan niet streng met jezelf door te zeggen 'okay ik heb gehuild en nou is het klaar'. Het duurt zolang het duurt. Mettertijd wordt het zachter als je stap 1 volgt. Zoek hulp bij een coach of vrienden. Vertel je verhaal, deel je pijn. En neem voldoende rust om te voelen en waar te nemen wat er in je gebeurt.
*ONTDEK JE LES*
Misschien ontdek je een patroon bij jezelf, in hoe je handelt, misschien leer je om beter met de pijn om te gaan. Als je rust neemt, maar ook als je stappen herhaalt, leer je. Vertrouw daarop, geef jezelf juist credits voor het leerproces en geef jezelf geen negatieve boodschap ("ik ben dom want ik herhaal zetten").
*TERUG OP DE FIETS*
Telkens als je herstelt, weer opkrabbelt, 'weer op je fiets stapt' en hebt geleerd, ben je sterker, krachtiger, véérkrachtiger. Je gaat sneller zien wat er nodig is voor je, wat je hebt te doen (misschien is dat grenzen stellen of vergeving, meer luisteren naar je hart of wat dan ook).
Het omzetten van je wonden in kracht kost tijd, en specifiek ook voor jóuw eigen persoonlijke ontwikkeling. Je kunt je niet spiegelen aan de buurman bijvoorbeeld. Wees geduldig en liefdevol met jezelf. En schaam je niet om hulp te zoeken van bijvoorbeeld een professional.
Ik help je graag op jouw pad van persoonlijke groei en ontwikkeling.
Spreken we elkaar binnenkort?

Reactie schrijven